DOOR TOM VAN DE WEYER. Een ingrijpende changement de carrière? Nee, daar wagen de meeste mensen zich niet aan. Toch is het verhelderend om je leven een heel andere draai te geven. In een vorig leven bakte ik zoete broodjes. Nu sta ik op het punt om af te studeren in de master journalistiek.

© Anastasia Verleysen

Bijzonder spectaculair is mijn carrièreswitch niet. Van bakker naar journalist, het kan altijd nog gekker. Ik ken iemand die bij de Hitlerjugend was en later paus is geworden. Google zelf maar de kleurrijkste carrièrekameleons bij elkaar.

Mijn verandering is er niet zonder slag of stoot gekomen. Ik ben tien jaar brood- en banketbakker geweest in de zaak van mijn ouders. Toen mijn ouders met pensioen gingen, wist ik niet hoe het verder moest en ik belandde in een sukkelstraatje. Van 2005 tot 2010 was ik zwerver.

Nee, ik heb niet onder een brug liggen ruften naast een roedel ongewassen honden en een winkelkar vol leeggoed. Ik was zwerver op de arbeidsmarkt. Ik zwierf van de ene uitzendbaan naar de andere. Ik heb in twee supermarkten gewerkt, in een speelgoedwinkel en in een dierenwinkel. Ik werd aan de band gezet in een vleesfabriek en de verpakkingsindustrie. Ik was ook postbode.

Die vijf jaar schonken me een blik achter de schermen van verschillende sectoren. Ik heb ook meegedaan aan sollicitatieprocedures. Ik hengelde naar de positie van reisleider, politie-inspecteur, stationschef, flight attendant. Het waren goede oefeningen.

Koekenbakker

Het was helaas ook een periode zonder perspectief. Wat ontbrak was een rode draad. Ik probeerde allerlei beroepen uit, maar nergens wilden ze mij langer dan twee weken in dienst houden. Bazen en collega’s stoorden zich aan mijn gestuntel. Ik leerde geen vaardigheden bij. Een kartonnen doos in één haal openritsen, het lukt mij nu nog steeds niet.

Toen ik thuis in de bakkerij werkte viel mijn onhandigheid niet op, maar in de just-in-time-economie zijn aarzeling en onhandigheid onvergeeflijk. Na het zoveelste ontslag was ik er lange tijd van overtuigd dat ik voor niets deugde. Ik voelde me een koekenbakker (prutser, niksnut) après la lettre.

De enige uitzendbaan die ik langer dan een paar weken had kunnen houden was een administratief werk bij een multinational. Daar bleef ik anderhalf jaar. Ik werd er gewaardeerd om mijn intellectuele input. Er liepen dames rond van niveau. De bedrijfskeuken was zwaar maar lekker. Elke vrijdag waren er kaaskroketten met frieten. Je hoorde mij niet mopperen. Mijn verblijf bij de multinational deed me inzien dat ik al die tijd in het verkeerde circuit naar werk had gezocht.

Zonder handen

Tom Van de Weyer samen met zijn medestudenten Journalistiek

Mijn plaats is niet in de handvaardige, maar in de intellectuele beroepen. Met die overtuiging heb ik in 2010 het roer omgegooid. Ik wilde een universitair diploma halen, want dat kwam mij toe.

Soms hoor ik dat het een moedige beslissing is om opnieuw te gaan studeren. Wat is daar moedig aan? Als je een werk vijftig keer probeert en het mislukt iedere keer opnieuw, is het maar logisch dat je ermee ophoudt en iets anders zoekt. Er is geen moed nodig om te veranderen. Wat een mens nodig heeft is zelfkennis.

De conclusie van mijn zelfonderzoek was gauw gemaakt. Mijn onhandigheid enerveert mensen. Mijn virtuositeit inspireert mensen. Alles wat ik met mijn handen aanraak verandert in sloophout. Alles wat ik met mijn pen aanraak wordt sprankelend sterrenstof. Het is dus beter dat ik met mijn handen overal afblijf en mij bezig hou met geschreven productie.
Na vijf jaar zwerver werd ik vier jaar student toegepaste taalkunde aan de HUB. Mijn diploma is een garantie op herwonnen eigenwaarde. Het is geen garantie dat ik een onzeker bestaan afzweer. Met name de journalistiek is een hop on-hop offtourbus. Waar die bus mij afzet, dat zien we morgen wel. Wellicht stort ik mij opnieuw in een zwervend bestaan, maar dit keer kan ik tenminste mijn talenten botvieren.

Mijn carrièreswitch is overigens niet afgerond. Ik ben geen journalist. Ik ambieer in ieder geval een betaalde bezigheid waarin schrijven, informatie en onderzoeken centraal staan. Dozen openritsen laat ik aan mensen die veel vaardiger zijn dan ik.