DOOR JULIE BIESMANS. In het midden van de blokperiode speelde ik met de Red Flames – de vrouwelijke Rode Duivels zeg maar – een kwalificatiematch voor het EK. Studeren en professioneel voetballen is soms een moeilijke combinatie, maar ik doe het met veel plezier en passie. Nu alleen nog hopen dat mijn punten even goed zijn als onze match tegen Estland (5-0 gewonnen!).

Hoe het allemaal begon… En nog steeds bezig is

Als 5-jarig meisje zeurde ik uren aan mijn mama’s oren om te mogen voetballen, net zoals mijn oudere broers. Eerst mocht ik niet, maar dankzij een vriendin van mama liet ze mij toch eens proberen. ‘Och, laat ze toch een keer gaan. Daarna wil ze dat niet meer!’ Maar daar sloeg ze toch even de bal mis. 17 jaar later maakt voetbal een groot deel uit van mijn leven.

Als 5-jarig meisje zeurde ik uren aan mama’s oren om te mogen voetballen, net zoals mijn broers

Ondertussen speel ik al 8 jaar bij Standard de Liège Section Féminine. We werden al 6 keer kampioen van België en wonnen ook al 2 keer de beker. Vier jaar geleden werd ik voor het eerst opgeroepen voor de Red Flames, de vrouwelijke Rode Duivels zeg maar. Ik heb al 39 wedstrijden gespeeld als Red Flame, dat had ik als 5-jarig meisje natuurlijk nooit kunnen dromen.

Combinatie studie en topsport

In het middelbaar zat ik op de topsportschool het Sint-Jan-Berghmanscollege in Genk. Hier heb ik nog samen getraind met jongens zoals De Bruyne, Courtois, Origi, Carrasco, Praet, … Waar de meeste jongens van mijn klas ervoor kozen om niet verder te studeren en hun pijlen te richten op de voetbal, was er voor mij niet veel keuze. Ik moest en zou verder studeren, grotendeels ook omdat ik dit graag wou. Het zit niet in mijn aard om hele dagen niks te doen en alleen te trainen. Na veel nadenken en twijfelen, besloot ik in augustus van het jaar 2012 om me in te schrijven in de opleiding Pedagogische Wetenschappen aan de KU Leuven en op kot te gaan. Vier jaar later zit ik in de eerste master van de afstudeerrichting Onderwijs- en opleidingskunde.

Niet evident, maar a dream come true

In Standard trainen we vier keer en spelen we één match per week. Meer concreet houdt dit in dat ik op maandag, dinsdag, donderdag en zaterdag op club zit voor training. Op vrijdag wordt de wedstijd gespeeld. Deze trainingen en wedstrijden zijn meestal ’s avonds.

Bij Standard werd ik al 6 keer kampioen van België

Met de nationale ploeg zijn er voornamelijk activiteiten in de periodes waarin kwalificatiewedstrijden gespeeld worden. Dit jaar spelen we bijvoorbeeld de kwalificatieronde voor het Europees Kampioenschap in 2017, wat een drukke agenda met zich meebrengt. Geselecteerd worden voor dergelijke wedstrijden, betekent ook dat je een week (soms langer) op afzondering moet.

Dit drukke voetbalprogramma zorgt ervoor dat ik heel wat lessen mis en dus ook veel zelfstudie moet doen. Gelukkig brengen mijn medestudenten veel begrip op voor mijn situatie en helpen ze mij waar ze kunnen. Ze vinden het geen probleem om hun notities met mij te delen en als ik met een vraag zit, staan ze klaar om deze te beantwoorden. Daarnaast beschik ik over een topsportstatuut, wat toch een paar faciliteiten met zich meebrengt. Zo moet ik niet in elke les aanwezig zijn, kan ik practica verzetten of kan ik uitstel voor deadlines vragen. Ik gebruik mijn topsportstatuut voornamelijk om mijn afwezigheid in de les te rechtvaardigen. Voor de rest probeer ik het gewone studieprogramma te volgen zoals mijn medestudenten dat doen.

Ik speelde al 39 wedstrijden als Red Flame

Maar… Als ik heel eerlijk moet zijn, vormt die combinatie een uitdaging. Ik heb vaak het gevoel een beetje achter de feiten aan te lopen: gemiste lessen moeten bijgewerkt worden, er moet aan zelfstudie gedaan worden, groepswerken moeten voorbereid en afgemaakt worden, … Daarnaast ben ik ook vaak moe omdat ik laat terug ben van training en veel fysieke inspanning lever. Aan de start van de blok valt het regelmatig voor dat ik nog een pak werk heb. Gelukkig is het voetbalseizoen dan meestal afgelopen, waardoor ik mij volledig kan focussen op mijn examens en de achterstand kan inhalen.

Dit jaar viel dat iets anders. Op maandag 30 mei kwamen we met de Red Flames samen om een kwalificatiewedstrijd te spelen in en tegen Estland. Op zaterdag 4 juni keerden we terug en op woensdag 7 juni en donderdag 8 juni stonden mijn eerste examens voor de deur.

Voetbal maakt een deel uit van mijn leven

Je kan je nu de vraag stellen waarom ik niet stop met voetballen en mij op mijn studies focus als ik er toch niet van kan leven. Wel, ik leef voor de voetbal. Het is iets wat ik heel graag doe en waar ik ambitie in heb. Ik droom ervan om die kwalificatie voor het Europees Kampioenschap af te dwingen en geschiedenis te schrijven. Voor elke wedstrijd ben ik zenuwachtig, ook al spelen we met Standard voor de 200ste keer tegen Lierse. Voetbal maakt een deel uit van mijn leven, en ik zou dat voorlopig voor geen haar kunnen missen. Ik wil vooruitgang maken, ik wil bijleren. Net zoals ik op vlak van studie wil bijleren en mijn diploma wil behalen. Het is dat doorzettingsvermogen dat ervoor zorgt dat de combinatie mogelijk is.

Voor elke wedstrijd ben ik zenuwachtig, ook al spelen we met Standard voor de 200ste keer tegen Lierse. Ik leef voor de voetbal.

Kom jij ook supporteren?

Met de Red Flames zijn we volop bezig aan de kwalificatiecampagne voor het EK in 2017. We staan momenteel tweede in onze groep. Maar we hebben nog 2 matchen te spelen: op 15 september tegen Servië en op 20 september tegen Engeland. De laatste match tegen Engeland spelen we in Leuven en het zou wel eens een beslissende wedstrijd kunnen worden. Ik zou het super vinden als het stadion vol supporterende medestudenten zit! Kom jij ook? Dan kunnen we hopelijk samen vieren dat de Red Flames zich voor het eerst in de geschiedenis plaatsen voor een Europees Kampioenschap!