DOOR LIEN WYCKMANS. De jeugdwerkloosheid is een wereldwijd probleem nu bijna 75 miljoen jongeren geen werk vinden. Volgens de Internationale Arbeidsorganisatie zal dit cijfer de komende jaren alleen maar stijgen, ongeacht (!) de economische groei. De situatie zal op korte termijn niet verbeteren en daarom moet de jeugdwerkloosheid niet alleen wereldwijd, maar ook in Vlaanderen steviger worden aangepakt.

De jeugdwerkloosheid blijft stijgen

© KU Leuven – Rob Stevens

Meermaals lees ik ’s ochtends in de krant over kleine initiatieven die voorlopig het gebrek aan jobs moeten opvangen. Dit staat in schril contrast met de nood aan een duurzame aanpak van de jeugdwerkloosheid. Het gaat niet enkel om meer jobs creëren, maar voornamelijk om goed en kwaliteitsvol werk. Elke jonge persoon verdient een voldoende hoog loon, degelijke sociale bescherming en goede arbeidsomstandigheden. Wij studeren heus niet zo lang om dan genoegen te nemen met een job onder ons opleidingsniveau of slechts in aanmerking te komen voor tijdelijke of interimjobs. Wij dromen ook van werk waar we in kunnen groeien. Ik hoop ten zeerste dat u mij niet kwalijk neemt ambitieus en leergierig te zijn.

De Vlaamse jongeren aan het woord

De huidige politici zijn reeds te allergisch aan een niet nader genoemde Kalimero om er nog de hele Vlaamse jeugd bij te nemen. Dat hoeft ook niet, want als jongeren kunnen we meer dan enkel wijzen op de problemen. Zo verzamelde ik in mijn hoedanigheid van VN-jongerenvertegenwoordiger voor jeugd van de Vlaamse Jeugdraad de voorstellen van verschillende Vlaamse jongeren om de jeugdwerkloosheid aan te pakken. Ik bundelde ze in een speech en trok ermee naar de Commissie voor Sociale Ontwikkeling van de Verenigde Naties in New York.

Het is eerst en vooral cruciaal voor een goede overgang tussen het onderwijs en de arbeidsmarkt om op tijd te beginnen met het verstrekken van duidelijke informatie. We vragen dat overheden advies en algemene informatie over de arbeidsmarkt opnemen in het standaard lessenpakket van scholen. Door werkgevers te bezoeken en met alumni te praten, kunnen jongeren reeds heel wat kennis opdoen over hoe de arbeidsmarkt werkt en welke sociale bescherming en kwaliteit ze van hun job mogen verwachten.

Daarnaast maken vele jongeren zich zorgen over het gebrek aan ervaring tijdens het solliciteren. Daarom is het belangrijk zowel jongeren als werkgevers te wijzen op het bestaan van informele vaardigheden. Dit zijn vaardigheden die je ontwikkelt buiten het klassieke onderwijs- en werksysteem, maar die even waardevol zijn. Denk aan een Chiroleider die de competenties ontwikkelt om een evenement te organiseren, een hele groep kinderen te leiden en om te communiceren met verschillende persoonlijkheden. De werkgevers zijn op zoek naar deze informele vaardigheden en ervaring – maar erkennen te weinig de toegevoegde waarde ervan. Zo kreeg ik tijdens een sollicitatie alvast de vraag nadat ik had uitlegd hoe ik me engageerde in het Vlaams Rechtsgenootschap: “Dus dat is meer dan enkel drinken?”

Als VN-jongerenvertegenwoordiger in New York

Gedurende twee weken was ik officieel lid van de Belgische delegatie en mocht ik plaatsnemen tussen de serieuze diplomaten achter de micro en het bordje met ‘België’ om er te spreken namens de Vlaamse kinderen en jongeren. Als jongerenvertegenwoordiger legde ik contacten met internationale beleidsmakers die actief zijn rond jeugdwerkloosheid. Ik sprak verschillende diplomaten en NGO’s en woonde discussies bij over kwaliteitsvol werk. Het resulteerde zelfs in een mooie paragraaf over het belang van kwaliteitsvolle jobs voor jongeren in de VN-teksten.

Mocht u hier met een sarcastische “wauw” op reageren, dan leg ik u graag uit waarom uw kritiek onterecht is. Als jongerenvertegenwoordiger verander je inderdaad de wereld niet, maar je legt er wel stapje voor stapje de bouwstenen voor een betere toekomst voor uw en mijn kinderen. Het werk van mijn voorgangers stelt mij in staat nu rechtstreeks op een diplomaat af te stappen met enkele voorstellen (in de hoedanigheid van België!) gesteund door “agreed language” en reeds gemaakte afspraken. Langzaamaan raken steeds meer landen overtuigd van het belang van een globale aanpak van jeugdwerkloosheid en de inspraak van jongeren daarbij. Kortom, langzaam maar zeker (maar zeker langzaam).