BY VALERIA PULIGNANO. The EU’s plan to fix the European job market by encouraging flexibility has not helped much in the revitalization of the labour market. Countries are now demanding a new strategy and focusing on the security of their employees first. Lees verder
DOOR JOHAN ADRIAENSEN. Het belang van de Europese Unie voor binnenlandse regelgeving werd tijdens deze campagne herhaaldelijk aangekaart. De verkiezing van onze Europese Parlementsleden wordt dan ook steevast voorgesteld als een belangrijk evenement om te garanderen dat de Belgische belangen op Europees niveau behartigd worden. Aandacht voor wat er binnen die andere wetgevende Europese instelling –de Raad van Ministers- gebeurt, wordt gestaag naar de achtergrond geduwd en dit geheel ten onrechte. Ook de Vlaamse en Federale verkiezing zijn belangrijk om de Europese Unie mee vorm te geven.
DOOR ERIK DE BOM. Met de Europese verkiezingen in aantocht worden de legitimiteit en het democratisch karakter van de Europese Unie opnieuw nadrukkelijker aan de orde gesteld. Dat is zonder meer terecht. Tegelijkertijd mogen we niet alleen op dit probleem focussen, maar moeten we ons durven afvragen waar de EU zou moeten voor staan. Het antwoord op deze vraag luidt volgens mij klaar en duidelijk: rechtvaardigheid. We moeten bouwen aan een rechtvaardig Europa. De keuze voor zo’n uitgesproken project heeft het voordeel dat het mensen opnieuw kan aanspreken en dichter bij de EU kan betrekken.
DOOR SOETKIN VERHAEGEN. Binnen tien dagen trekken we naar de stembus om onze voorkeur uit te spreken over wie de komende 5 jaar in het Europese Parlement mag zetelen. Een nieuwigheid bij deze verkiezingen is dat door onze stem uit te brengen voor een bepaalde partij of kandidaat, we meteen ook onze voorkeur uitdrukken voor wie de nieuwe Voorzitter van de Europese Commissie zou moeten worden. Door de verkiezingen voor het Europees Parlement te koppelen aan de samenstelling van de Europese Commissie, hopen de Europese instellingen de burgers het gevoel te geven dat ze werkelijk inspraak kunnen hebben in de EU. Maar dit initiatief kan ook helemaal anders uitdraaien en het gevoel geen greep te hebben op de EU net versterken bij de burger, wanneer de Europese Raad de verkiezingsuitslag naast zich neer legt bij de selectie van de uiteindelijke nieuwe Commissievoorzitter.
DOOR STEVEN VAN HECKE. Nog 50 dagen te gaan en dan trekken de eerste Europeanen naar de stembus. Op donderdag 22 mei bijten de Nederlanders en de Britten immers de spits af; de Belgen trekken zoals de meeste andere EU-burgers op zondag 25 mei naar het stemhokje. Terecht is er veel te doen over de Europese lijsten en de kandidaat-voorzitters van de Europese Commissie. Wat veel minder aandacht krijgt en waarop de kiezers nochtans ook een inpak hebben, is wie de nieuwe Eurocommissarissen worden. Toegegeven, van een rechtstreekse verkiezing is geen sprake en in bijna alle EU-lidstaten bestaat er een hardnekkige traditie om deze heikele klus via de zogenaamde canapépolitiek te klaren. Maar dat betekent geenszins dat dergelijke belangrijke benoemingen buiten het vizier van de verkiezingen moeten blijven. Lees verder
DOOR LAURENS SOENEN. De Europese democratie is uitgehold. Dat is mijn ontluisterend oordeel, nadat ik op maandag 17 februari als jonge journalist verslag van de vierde Duits-Belgische conferentie in Berlijn mocht uitbrengen en voordien de poorten van de Duitse ambassade en het Ministerie van Buitenlandse Zaken in Brussel voor mij op een kiertje gezet werden. Onze beleidsmakers lijden namelijk aan de chronische angst om hun grauwe toekomstplannen fel in te kleuren. De jeugd moet opstaan, haar mond open trekken en mee aan de Europese toekomst schrijven. Lees verder
DOOR STEVEN VAN HECKE. Onbekend maakt onbemind. Dat geldt bij uitstek voor het Europees Parlement. Ook in het deel van Vlaanderen en België dat zich tot het pro-Europese kamp rekent, is het doorgaans ontstellend slecht gesteld met de kennis over onze Europese parlementsleden. Want door elke vijf jaar de Europese verkiezingen te laten samenvallen met de regionale verkiezingen en op 25 mei ook de federale stembusslag te organiseren, bewijzen we onze vertegenwoordigers in Brussel en Straatsburg maar vooral onszelf geen dienst. Lees verder
DOOR MARIJKE VERMEULEN. De voorbije maanden waren allerminst arm aan spectaculaire beelden van bruut en gruwelijk geweld tegen betogers in Oekraïne, live beelden vanop het Onafhankelijkheidsplein in Kiev en sensationele berichtgeving over wantoestanden in Oekraïne. Het geeft een gevoel van machteloosheid om toe te kijken hoe een land dat in 2004 de Europese, democratische weg koos met de Oranjerevolutie nu steeds meer afglijdt naar een autoritaire staat. De opeenvolgende teleurstellingen die Oekraïne sinds de onafhankelijkheid in de samenwerking met de EU moest verwerken dragen ongetwijfeld bij tot de patstelling waarin het land zich op dit moment bevindt.
KU Leuven blogt 